Ben arkadaşımız oldukları görüşündeyim. Gerçekten de köpeğe artık bebek/çocukmuş gibi değil de iletişim kurabilen senin gibi bir canlı olarak yaklaştığında- özellikle beden dilini öğrendiğinde- işte o zaman kıyafet de az giydiriosun fotograf da az çekiosun (çünkü bunlardan hoşlanmıyor) kucağına almıyorsun, hoşuna gitmeyen şeyleri anlıyorsun ve onun huzuru artıyor. Verdiği hoşuna gitmeme sinyalleri de kafasını yana çevirmesi, size bakmaması vs. olabilmekte. Ya da stres olduğunda ortamı sakinleştirmek için yalanabilir, esneyebilir, sizden uzaklaşabilir. Bunlar en basit sinyaller. Ben köpek annesiyim/babasıyım deyip de köpek beden dilini öğrenmeyen maalesef çok insan var. O bir bebek ve ben sürü lideriyim ona istediğimi yaptırırım istediğim komutu veririm de dememek lazım, sürülerde liderler sürünün huzurunu sağlamalıdır. Sonuç olarak kendinizi köpeğin ebeveyni olarak görüyorsanız bile onu iletişimden aciz bir bebek sanmayınız. Köpekle iletişimde o sizi anladığı gibi siz de onu anlamalısınız ki sevginin esas temeli olan karşılıklı saygı oluşsun.